Volunteer-Vietnam
Door: Avelien Willekes
Blijf op de hoogte en volg Avelien Willekes
10 Februari 2014 | Vietnam, Da Nang
Volunteer Vietnam is opgericht door Hr Viet.Hij is zelf in een weeshuis opgegroeid omdat zijn familie uitelkaar is gerukt ten gevolge van een bermbom. Hij was toen 1 jaar. De doelstelling is voornamelijk gericht om te trachten de weeskinderen een beter leven/educatiemogelijkheden te geven .
Sommige kinderen worden op straat achter gelaten omdat ze fysiek of mentaal gehandicapt zijn en dat wordt hier als de schuld van de ouders ervaren.Zij , of hun voorouders, hebben in hun leven iets verkeerds gedaan en worden nu gestraft daarvoor. Het geloof is een mengeling van Buddisme, Confucionisme en vooroudervereering.Er wordt veel geofferd: fruit, bloemen, wierook,koekjes, en met Tet wordt er nepgeld geofferd, wat verbrand wordt. Curieus om te zien.De grote schoonmaak is voor het Nieuwjaar want de week daarna (dat was de afgelopen week) mochten ze niet schoonmaken en vegen, want dan bestaat de kans dat je je voorouders het huis uit veegt.Ieder huis heeft zijn eigen altaar(tje).
Een dag uit mijn huidig leven:
Wij werken momenteel in drie opvanghuizen. s,morgens gaan we naar het "social centre", waar gehandicapte kinderen tussen 2-18 jaar zijn en vele ouderen van 69-99 jaar.We beginnen met vier gehandicapten in rolstoelen te zetten en een eindje te wandelen.( de rolstoelen zijn door voorgangers van ons gefinancierd) Je mag het terrein niet af, dus lopen we rondjes en binnen de kortste tijd is de groep gegroeid tot 10 kinderen/volwassenen.Er is voor deze mensen helemaal niets te doen, dus afleiding is welkom. De zwaar gehandicapten liggen op een groot matras naar het plavond te staren of ze liggen in hun bedden. De ouderen zijn gehuisvest met z,n zessen op een zaal met alleen een bed, matrassen hebben ze niet, zijn ze ook niet gewend.De persoonlijke hygiene is goed, zijn schoon met nette kleding,verder is er niets.Met de mentaal gehandicapten (meerder met syndroom van Down)proberen we spelletjes te doen of te kleuren. Dat laatste heeft de voorkeur heb ik het idee. Mijn taak is om iets proberen iets toe te voegen aan het welzijn van de zwaar gehandicapten.Een aantal fysiotherapeuten die hier geweest zijn hebben een boek samengesteld en de problemen in grote lijnen in kaart gebracht.Daar bouw ik op voort en probeer dit boek een klein vervolg te geven . Twee zijn zo zwaar vergroeid dat je amper weet hoe je ze moet oppakken. Door een andere ligging en ondersteuning probeer ik ze iets meer comfort te geven. Bij een ander kind probeer ik de hoofdbalans en steunfuncties te oefenen.(Voor de niet fysiotherapeuten, sorry voor dit beroepstechnisch verhaal)
Bij de ouderen geven we iedere dag een soort ochtendgymnastiek. Prachtig om die kleine, tengere vrouwen daar bezig te zien. Gemiddeld zijn ze 1meter 50 en dus dicht bij de grond. Lenig dat ze zijn!! Vanmorgen hadden we een bal meegenomen en heb ik ze voor de eerste keer zien lachen. Glimlachen doen ze gelukkig veelvuldig.
Iedere dag nemen we iets te eten voor hen mee: een yogurtje, cake of fruit.Het eten schijnt genoeg te zijn, maar zeer weinig variatie.
Tussen de middag gaan we terug naar het guesthouse waar voor ons gekookt is. Om 11.30 eten we een warme vietnamese maaltijd, heerlijk met veel groenten en fruit.
Daarna een korte "nap" , maar wij noordelingen, gaan meestal even de buurt verkennen d.m.v. een korte wandeling. Om 13.30 uur worden we met de auto naar het "Red Cross centre" gereden, waar opvang is voor de baby's van 0-5 jaar. Hier hetzelfde verhaal. Ze worden goed verzorgd maar verdere aandacht kan er niet zijn. Op 20 kinderen zijn er 3 verzorgsters die 3 dagen achter elkaar werken.Dag en nacht. Ze slapen tussen de kinderen. De vierde dag zijn ze vrij en dan begint het opnieuw.
Volunteer vietnam neemt speelgoed mee en fruithapjes. Er zijn 4 zwaar gehandicapte kinderen bij,o.a. kindje met een enorm waterhoofd, een 2 jarige met de bouw van een kindje van 9 maand (oorzaak onbekend).
Er is een tandenpoetsproject gestart kortgeleden, dus iedere middag zit ik een aantal kleintjes de tandjes te poetsen.Tandpasta en tandenborsteltjes worden uit het Fund betaald.
Om 17.00 uur zijn we terug , waar om 17.30 een heerlijke maaltijd op ons wacht.
Nadien is een douche een heerlijkheid want vies voel je je en ben je ook.
Alles plakt hier.Bovendien komen bij de kinderen veel huidziektes voor.
,s Avonds zijn we vrij evenals het weekend.
Tijd voor ontspanning of schrijven van een reisverslag.
Bedankt voor de leuke reacties, goed om te lezen dat de sneeuwklokjes bloeien, hier ziet het geel van de chrysanten die ze overal neerzetten ter ere van het Tetfeest,
groeten uit winderig Da Nang, avelien
Sommige kinderen worden op straat achter gelaten omdat ze fysiek of mentaal gehandicapt zijn en dat wordt hier als de schuld van de ouders ervaren.Zij , of hun voorouders, hebben in hun leven iets verkeerds gedaan en worden nu gestraft daarvoor. Het geloof is een mengeling van Buddisme, Confucionisme en vooroudervereering.Er wordt veel geofferd: fruit, bloemen, wierook,koekjes, en met Tet wordt er nepgeld geofferd, wat verbrand wordt. Curieus om te zien.De grote schoonmaak is voor het Nieuwjaar want de week daarna (dat was de afgelopen week) mochten ze niet schoonmaken en vegen, want dan bestaat de kans dat je je voorouders het huis uit veegt.Ieder huis heeft zijn eigen altaar(tje).
Een dag uit mijn huidig leven:
Wij werken momenteel in drie opvanghuizen. s,morgens gaan we naar het "social centre", waar gehandicapte kinderen tussen 2-18 jaar zijn en vele ouderen van 69-99 jaar.We beginnen met vier gehandicapten in rolstoelen te zetten en een eindje te wandelen.( de rolstoelen zijn door voorgangers van ons gefinancierd) Je mag het terrein niet af, dus lopen we rondjes en binnen de kortste tijd is de groep gegroeid tot 10 kinderen/volwassenen.Er is voor deze mensen helemaal niets te doen, dus afleiding is welkom. De zwaar gehandicapten liggen op een groot matras naar het plavond te staren of ze liggen in hun bedden. De ouderen zijn gehuisvest met z,n zessen op een zaal met alleen een bed, matrassen hebben ze niet, zijn ze ook niet gewend.De persoonlijke hygiene is goed, zijn schoon met nette kleding,verder is er niets.Met de mentaal gehandicapten (meerder met syndroom van Down)proberen we spelletjes te doen of te kleuren. Dat laatste heeft de voorkeur heb ik het idee. Mijn taak is om iets proberen iets toe te voegen aan het welzijn van de zwaar gehandicapten.Een aantal fysiotherapeuten die hier geweest zijn hebben een boek samengesteld en de problemen in grote lijnen in kaart gebracht.Daar bouw ik op voort en probeer dit boek een klein vervolg te geven . Twee zijn zo zwaar vergroeid dat je amper weet hoe je ze moet oppakken. Door een andere ligging en ondersteuning probeer ik ze iets meer comfort te geven. Bij een ander kind probeer ik de hoofdbalans en steunfuncties te oefenen.(Voor de niet fysiotherapeuten, sorry voor dit beroepstechnisch verhaal)
Bij de ouderen geven we iedere dag een soort ochtendgymnastiek. Prachtig om die kleine, tengere vrouwen daar bezig te zien. Gemiddeld zijn ze 1meter 50 en dus dicht bij de grond. Lenig dat ze zijn!! Vanmorgen hadden we een bal meegenomen en heb ik ze voor de eerste keer zien lachen. Glimlachen doen ze gelukkig veelvuldig.
Iedere dag nemen we iets te eten voor hen mee: een yogurtje, cake of fruit.Het eten schijnt genoeg te zijn, maar zeer weinig variatie.
Tussen de middag gaan we terug naar het guesthouse waar voor ons gekookt is. Om 11.30 eten we een warme vietnamese maaltijd, heerlijk met veel groenten en fruit.
Daarna een korte "nap" , maar wij noordelingen, gaan meestal even de buurt verkennen d.m.v. een korte wandeling. Om 13.30 uur worden we met de auto naar het "Red Cross centre" gereden, waar opvang is voor de baby's van 0-5 jaar. Hier hetzelfde verhaal. Ze worden goed verzorgd maar verdere aandacht kan er niet zijn. Op 20 kinderen zijn er 3 verzorgsters die 3 dagen achter elkaar werken.Dag en nacht. Ze slapen tussen de kinderen. De vierde dag zijn ze vrij en dan begint het opnieuw.
Volunteer vietnam neemt speelgoed mee en fruithapjes. Er zijn 4 zwaar gehandicapte kinderen bij,o.a. kindje met een enorm waterhoofd, een 2 jarige met de bouw van een kindje van 9 maand (oorzaak onbekend).
Er is een tandenpoetsproject gestart kortgeleden, dus iedere middag zit ik een aantal kleintjes de tandjes te poetsen.Tandpasta en tandenborsteltjes worden uit het Fund betaald.
Om 17.00 uur zijn we terug , waar om 17.30 een heerlijke maaltijd op ons wacht.
Nadien is een douche een heerlijkheid want vies voel je je en ben je ook.
Alles plakt hier.Bovendien komen bij de kinderen veel huidziektes voor.
,s Avonds zijn we vrij evenals het weekend.
Tijd voor ontspanning of schrijven van een reisverslag.
Bedankt voor de leuke reacties, goed om te lezen dat de sneeuwklokjes bloeien, hier ziet het geel van de chrysanten die ze overal neerzetten ter ere van het Tetfeest,
groeten uit winderig Da Nang, avelien
-
10 Februari 2014 - 21:05
Koos:
Hoi Avelien,
Prachtig om een verslag van jouw dagelijkse bezigheden te lezen. En fantastisch hoe je probeert iets voor de mensen daar te doen met de zeer beperkte middelen die je daar hebt. Misschien wel moeilijk voor je als je eraan denkt wat met ruimere middelen mogelijk meer zou kunnen doen. In ieder geval veel respect voor jouw inzet.
Succes verder, en ......... geniet er van! Groetjes, ook van Tiny, Koos -
11 Februari 2014 - 10:57
Janny Baar:
Hoi Avelien,
Bedankt voor het tweede reisverslag. Wat maak jij veel mee daar in het verre Vietnam en wat een verschil met het dagelijkse leven hier. Heerlijk, dat je de mensen aan het lachen kunt krijgen, maar dat is jou wel toevertrouwd. Wat kan een simpele bal en wat extra aandacht dan veel doen. Prachtig om te horen. Hier gaat alles z'n gangetje. We zijn wel in de ban van de Olympische spelen. Wat doen onze sporters het goed op de ijsbaan. Ik weet niet of jij er veel van meekrijgt, maar wij zitten aan de buis gekluisterd. Wij genieten hier en hopen dat jij daar hetzelfde doet.
Groet, ook van Jan.
Janny -
11 Februari 2014 - 18:16
Gre Van Deel:
Hallo Avelien,
Wat weer een prachtig verslag, veel van je kennis kun je daar gebruiken als ik het zo lees.
Het geeft je vast veel voldoening jouw kennende. Hier loopt alles op rolletjes, veel televisie
Kijken, zo nu en dan een balletje slaan voor mensen in " nood".
Ik wens je goede dagen en tot horens.
Gr. Gre en Wim -
11 Februari 2014 - 18:47
Corrie:
Hoi Avelien
Mooi verslag van je belevenissen in Vietnam. Heel wat anders dan hier in Nederland. Dan mogen we wel blij zijn dat het hier toch best goed geregeld is, ook al wordt er dan zoveel bezuinigd. Fijn dat het daar goed met je gaat en dat je wat voor hen daar kunt betekenen en dat je ook wel tijd voor jezelf overhoudt. Heb vandaag heerlijk gewandeld met Amani op mijn oppasdinsdag. Het was mooi zonnig weer. Nou succes met alles wat je doet en groetjes,
Corrie -
11 Februari 2014 - 21:17
Titia:
Leuk alle verhalen te lezen! Ben benieuwd wat je doet als je vrij bent, dus 's avonds en in de weekenden. mij is ook niet duidelijk of je al die tijd in het hotel verblijft waar je al over schreef (muffig en veel herrie) of was dat maar voor 1 nacht? heb je een eigen kamer en douche? en waaruit bestaat de maaltijd, behalve fruit en groente? Ik neem aan veel vis. Een bourgondiër als ik wil dat graag weten. Is het weer nog steeds goed? Hier is het nog steeds geen winter, hetgeen ik niet erg vind. We rollen straks hopelijk zo het voorjaar in. Hier alles ok. Ik kijk de hele dag naar de Olympische Spelen. Een geweldig voordeel van het gepensioneerd zijn! Vanmiddag alweer een medaille erbij: Margot Boer brons op de 500 m! Daarvoor al 6 medailles.
Ik hoop gauw weer van je te horen.
Liefs,
Titia -
12 Februari 2014 - 18:46
Jackje Mulder Harm Tonnyy:
hoi meis wij volgen je ,leuk dat je het zo goed doet,adrie was hier vanmiddag bakkie leut halen en heb je fotos gezien ,wat een bijzondere ervaring heeeel goed,had zo met je meegegaan voor extra verzorging maar helaas,geniet ervan meis je doet ernorm goed werk respect,
blijven je volgen gr van harm jackje en tonny xxx -
12 Februari 2014 - 18:58
Ineke Brinkman:
Hoi Avelien,
Wat een geweldig verslag van jou eerste week Vietnam.
Het is daar wel een heel andere wereld en volgens mij moet je bij zoveel ellende ook stevig in je schoenen staan. Maar ik weet dat jij dat kunt!
Wat heerlijk dat er na een dag werken een heerlijke maaltijd voor je klaarstaat (toch wel luxe!)
Fijn dat je ook een paar Nederlandse collega's hebt (van Adrie gehoord), kan je af en toe in je moederstaal kletsen.
Breng je de vrije weekenden in het "huis" door, of kan je ook veilig de omgeving verkennen?
Hier is niets spectaculairs te melden, alleen dat we met heel veel mensen voor de T.V hangen en naar de Olympische Spelen kijken.
ONZE SCHAATSERS doen het geweldig. De medaille-meter staat sinds vandaag op 10.
Je zult er daar wel niet veel van meekrijgen, kunnen jullie daar wel T.V. kijken??
We kijken uit naar de volgende mail.
Geweldig dat we zo op de hoogte blijven.
Heel veel sterkte en plezier met alles wat je doet.
Groetjes ook van Peter,
Ineke. -
13 Februari 2014 - 12:29
Heleen:
hoi avelien.
Wat een mooi verhaal ik zie je daar helemaal bezig zijn.
Wel een voordeel dat er gekookt wordt voor je heerlijk eten he.
Hier gaat het zijn gangetje.
Geen winter we gaan zo over in het voorjaar , kunnen we weer snoeien en opruimen.
Keek net naar buiten en er was een klein zonnetje kreeg zin om naar buiten te gaan.
Ik ga straks naar bert zijn moeder ze vindt het altijd fijn dat ik kom.
Avelien geniet ervan en laat een glimlach van mij achter.
veel liefs heleen
-
14 Februari 2014 - 16:15
Marian:
Hoi Avelien,
Fijn dat je het zo naar je zin hebt en nuttig werk kan doen.
Heb je google translate al kunnen gebruiken?
Ik print je verslagen uit voor Mw H. Zij is er erg blij mee en doet je de hartelijke groeten.
Succes verder
Marian Blixt -
15 Februari 2014 - 02:34
Marlies Van Der Naald:
Hi Avelien,
Leuk om je verslag te lezen. Zo te horen heb je het wel naar je zin. Veel dingen die je schrijft over de cultuur komen me bekend voor van onze reizen naar Indonesie en Thailand. Mooi dat je iets kunt betekenen voor de mensen daar. Wat zijn wij dan erg verwend hier. Lig jij ook op een bed zonder matras? Ik mag toch hopen van niet, want dat lijkt me niet lekker.
Hebben vanmorgen gewandeld bij de Ennemaborg. Het was enorm zacht weer met een mooi zonnetje. Je kon het voorjaar voelen. Het zal niet lang meer duren, voor het los barst. Er bloeiden al veel stinzenplanten bij de borg. Jij hebt ook al een lekker kleurtje op de foto's.
Zit nu in de nachtdienst. Het is lekker rustig. Heb net een hele tijd gelezen.
Morgen gaan Adrie en Sjoert samen naar Zoutkamp.Adrie heeft voor Sjoert muziek opgenomen en morgen gaat hij mee om te kijken wat er met licht en geluid moet gebeuren.Net zoals vroeger.Tja aan mij valt voor Sjoert de komende dagen weinig plezier te beleven, overdag lig ik lekker in mijn bedje.
Volg je de Olympische spelen een beetje? De schaatsers doen het erg goed. Ik geloof dat ze al 12 medailles gewonnen hebben. Irene Wust was sagerijnig dat ze zilver i.p.v. goud had gewonnen!
Die wil alleen maar goud. Af en toe volg ik het een beetje tussen de bedrijven door.
Ben vorge week nog in Limburg geweest met mijn zussen en broer. Hebben een oom opgezocht die bij het afscheid van mijn vader nog herinneringen ophaalde. Nooit geweten dat hij een compleet treintraject door zijn tuin heeft gebouwd.Tja iedereen zijn eigen hobby.
Ik heb veel respect voor wat je daar probeert te doen. Wens je succes en veel plezier.
Tot het volgende mailcontact.
Groeten,
Marlies -
16 Februari 2014 - 17:42
Kunny Luchtenberg:
hoi Avelien
eindelijk heb ik je gevonden en stond ik op het punt Adrie te bellen, ik moet elke dag wel even aan je denken en dan zie ik de foto's en denk, net of ze nog gewoon hier bezig is met haar werk, maar dan wel met kippenvel hoor. EJ komt ook nog even meekijken en vindt het gewoon ook super dat je dit doet.
zo te horen gaat het je goed naar de zin, maar je wist ook wel een beetje wat je te wachten stond? in elk geval ben je breed inzetbaar, och en over 6 weken ben je er al weer.
Avelien, dank voor je mooi verslag, we genieten met je mee, heel veel succes, groeten ook van EJ
liefs Kunny -
25 Februari 2014 - 21:18
Klazien Raap:
Hoi Avelien.
Een uitdaging aangaan....
Weg uit je vertrouwde/zekere omgeving.Bewust gekozen.
Avelien. lees je reisverslagen en denk en weet, jij die liefde geeft en fysiotherapeert....... , krijgt hiervoor ongetwijfeld warmte/respect terug.Wordt emo bij het zien van de plaatjes die je hebt geschoten..
.Blij te lezen dat je het naar je zin hebt.
Tja en het eten is goed schrijf je, ook eens wat anders dan onze zo bekende stampot sniebonen en zuurkool.
Denk aan je, dikke knuffel,
Klazien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
